11 Η Αννουλα..

Eιναι πρωι 7 η ωρα περιπου.
Στις πισω θεσεις του ταξι η γυναικα μου με την κουνιαδα μου,και εγω μπροστα στην θεση του συνοδηγου..
Απολυτη ησυχια ..
Ισως που ξυπνησαμε απο τα αγρια χαραματα..ισως που δεν προλαβαμε να πιουμε μια γουλια καφε...κανενας δεν εχει ορεξη για κουβεντα..
Ακομη και ο ταξιτζης βαρυς και ασηκωτος..
Εκτός απο το "- που παμε κυριος?" δεν ξανανοιξε το στομα του..
Μπορει και να επηραστηκε καπως οταν του ειπαμε οτι παμε στο νοσοκομειο Παπανικολαου,και γι αυτο δεν ανοιξε το ραδιο,η το κασσετοφωνο,σεβομενος τον "πονο" μας..
Θελω να σπασω αυτην την βουβαμαρα αλλα δεν μου βγαινει κατι..

Ανεβαινοντας στο καταπρασινο Πανοραμα, δεν μπορεις να μην θαυμασεις την ομορφια της Θεσσαλονικης..
Κατω απλωνεται πανεμορφη η νυφη του Θερμαικου,και δεξια και αριστερα μας πανεμορφες βιλες..με καταπρασινες αυλες..
Καθως περνουσαμε μπροστα απο μια τετοια βιλλα ,ενας αναστεναγμος μου ξεφυγε.
-Αχ..βρε Αννουλα...τι να κάνεις αραγε..
-Ποια ειναι η Αννουλα?¨ρωτα η γυναικα μου..
-Τι να σου πω" της λεω.."ειναι μεγαλη ιστορια",και ενα δευτερος αναστεναγμος πιο βαρυς αυτην την φορα συνοδευομενος με ενα παρατεταμενο αααχχχ..βγαινει απο τα χειλη μου..
-Ε..πες μας ποια ειναι?' πετιεται αυτην την φορα η κουνιαδα μου,ενω παραλληλα αισθανομαι το βλεμμα του ταξιτζη επανω μου,σαν να με παροτρυνει και αυτος να συνεχισω..
-Τι να σας πω" αρχιζω..'μια πανεμορφη κοπελλα που την γνωρισα πριν αρκετα χρονια.."
-Πριν γνωριστουμε " συμπληρωνω απευθυνομενος στην γυναικα μου για να της φυγει εκεινο το σμιξιμο των φρυδιων..και συνεχιζω..
-Hμουν στην Disco,παρεα με τον Γιωργο και τον Βασιλη..
Η Disco ασφυκτικα γεματη,και ολος ο κοσμος και εμεις μαζι να διασκεδαζουμε ομορφα..
Καποια στιγμη βλεπουμε μια πανεμορφη κοπελλα ,εναν γηινο αγγελο,να καθεται σε ενα τραπεζι με μια μεγαλη παρεα..(τοτε στις Disco υπηρχαν δυο τρια τραπεζακια ,για μερικους ηλικιωμενους η καποιους vip της εποχης)
-θα παω να την ζητησω για χορο" λεει ο Βασιλης,και πριν προλαβουμε να του πουμε κατι ξεκινησε..η μαλλον για την ακριβεια ..ετρεξε..
Μετα απο λιγο ομως γυρισε με τα μουτρα κατεβασμενα ,και μας εξηγησε πως η κοπελλα του αρνηθηκε ευγενικα
Πριν προλαβω να πω κατι βλεπω τον Γιωργο ...να πηγαινει προς το μερος της..
Μετα απο λιγο ομως και αυτος γυρισε με τα μουτρα κατεβασμενα..
-Τι εγινε ρε Γιωργο?
-Τζιφος παιδια".."παρα πολυ ομορφη,και γλυκεια φωνη,αλλα δεν θελει να χορεψει.."
-Θα κανω και εγω μια προσπαθεια" λεω,και ειμαι ετοιμος να ξεκινησω..
-Δεν καταλαβες "μου λεει ο Γιωργος.."δεν ειπε πως δεν θελει να χορεψει με εμενα..μου ειπε οτι δεν χορευει με κανεναν.."
-Δεν καταλαβα..και εσενα τι σε πειραζει εαν κανω και εγω μια προσπαθεια"του λεω και διχως να ακουσω δευτερη κουβεντα πλησιαζω προς το τραπεζι της..
Καθως πλησιαζω ομως ..και ευτυχως πριν ανοιξω το στομα μου βλεπω πως η κοπελλα καθεται σε αναπηρικο καροτσακι..
Σοκαριστηκα!!!
Μεσα στο μισοσκοταδο της Disco ηταν δυσκολο να το ξεχωρισεις..
Δεν μπορει να συμβαινει αυτη η αδικια .σκεφτηκα αυτοματα..τετοιος αγγελος και να ειναι αναπηρη..
-Καλησπερα σας" λεω," επιτρεπεται να καθησω?' ουτε λογος φυσικα για χορο απο την στιγμη που ειδα πως η κοπελλα ηταν αδυνατον να χορεψει..
Ετσι,για να μην φανω αγενης καθησα,με την παρεα της και πιασαμε την συζητηση..
Αφου μιλησαμε για αρκετη ωρα,μου ειπε οτι την λενε Αννα,οτι της αρεσε παρα πολυ η συντροφια μου..και εαν ηθελα να παω την αλλη μερα το απογευμα,για καφε στο σπιτι της..
Μου εγραψε δε και σε ενα χαρτακι την διευθυνση της..
-Ναι ..αλλα πως να ερθω ετσι στο σπιτι σου",της λεω διστακτικα..οι δικοι σου τι θα πουν?
-Δεν υπαρχει προβλημα" μου απαντα.."θα κτυπησεις το κουδουνι και θα πεις ειμαι ο Θοδωρης..θα τους ενημερωσω εγω.."
Την αλλη μερα λοιπον,αφου σκεφτομουν επι ωρες εαν ηταν σωστο να παω η οχι..τελικα το αποφασια,πηρα ενα ταξι και του εδωσα το χαρτακι με την διευθυνση..
Δεν ειχα ιδεα που ηταν το σπιτι της..και οταν ο ταξιτζης με εφερε εδω στο πανοραμα και με αφησε μπροστα σε αυτην την βιλα με τεσσερα στρεμματα αυλη-δασος-κηπο μπροστα,και στο βαθος κατι σαν ανακτορο,σκεφτηκα αμεσως να φυγω..
Αφου αμφιταλαντευτηκα για δεκα λεπτα εαν θα επρεπε να πατησω το κουδουνι,η να σηκωθω να φυγω τελικα αποφασισα να το πατησω ,και ο "Θεος βοηθος" ειπα μεσα μου..
-Ποιος ειναι?"ακουστηκε μια αντρικη φωνη..
-Ο Θοδωρης",απαντησα με μια φωνη που απο το τρακ,μου φανηκε ξενη..
-Ερχομαι..μισο λεπτο" μου απαντα η φωνη...
Πραγματι σε δυο τρια λεπτα βλεπω καποιον μπατλερ βγαλμενο θαρρεις απο ταινια εποχης,να πλησιαζει την πορτα..
-Καλως ηρθες θοδωρη.περασε" μου λεει." η Αννουλα σε περιμενει."
Το τρακ αρχισε να μου φευγει μετα την οικειοτητα που συναντησα,και ξεκινησαμε αναμεσα απο τα δεντρα προς την βιλα-ανακτορο,το οποιο οσο πλησιαζα τοσο μεγαλυτερο μου φαινοταν..
Η Αννουλα με περιμενε στο πλατυσκαλο με καποιον κυριο διπλα της ,που απότι υπεθεσα επρεπε να ηταν ο πατερας της,και δεν επεσα εξω..
Αφου συστηθηκαμε λοιπον περασαμε μεσα,και προς τιμην της η Αννουλα με καλεσε να παμε στο δωματιο της,γιατι η αληθεια ειναι πως αισθανομουν αβολα σε εκεινο το τεραστιο σαλονι..και αισθανομουν επισης σαν ξενο σωμα στο ολο σκηνικο..
Συζητησαμε για αρκετη ωρα με την Αννουλα,διχως βεβαια να θιξω το θεμα του προβληματος της
Mου εδειξε φωτογραφες της..ακουσαμε μουσικη,και μετα με ρωτησε εαν ηθελα να παμε μια βολτα στον κηπο..
-Βεβαιως" της ειπα διχως δευτερη σκεψη και ξεκινησαμε προς τον κηπο..
Η αληθεια ειναι οτι αυτος ο κηπος ηταν σαν ενα μικρο δασος,και ηταν πανεμορφος..
Σου θυμιζε κατι απο τον Παραδεισο..εαν υπαρχει εικονα του Παραδεισου..
-Ας καθησουμε εδω,"μου λεει καθως φτασαμε κατω απο τον ισκιο μιας αχλαδιας..
Γονατισα μπροστα της στο καροτσι και αρχισαμε να λεμε πολλα και διαφορα..
Μου ανοιξε την καρδια της,και μου εξηγησε ποσο δυσκολο ηταν γι'αυτην να ειναι κοπελλα και να μην μπορει να χαρει οσα χαιρονται τα κοριτσια γυρω της..
Σε καποια στιγμη,και ενω η συζητηση ειχε προχωρησει πολυ και μου ειπε πολλα προσωπικα της ,με ρωτα εντελως ξαφνικα..
-Θελεις να κανουμε ερωτα?Το εχω πολυ αναγκη..
Τα εχασα..δεν ηξερα τι να πω..
-Που?..Πως? κατορθωσα να τραυλισω..
-Να.." μου λεει."θα με βοηθησεις να σηκωθω και να κρεμαστω απο αυτο το κλαδι..αντεχει..μην φοβασαι",μου ειπε μολις αντικρυσε το βλεμμα μου.."μετα μου λεει θα μου κατεβασεις την φουστα και το κυλοτακι μου,και θα το κανουμε ετσι ορθια"..
Ημουν τοσο σοκαρισμενος που δεν καταλαβα ποτε και πως συμφωνησα..
Την βοηθησα πραγματι να πιαστει απο το κλαδι,και ετσι οπως ηταν κρεμασμενη της εκανα ερωτα..
Η χαρα..η ηδονη..και η απολαυση που αισθανθηκε ηταν τοσο μεγαλη,που με εκανε να τα ξεχασω ολα..και εννοω την οποια ντροπη η αμηχανια ενοιωθα..
Αφου ντυθηκαμε και την εβαλα παλι στο καροτσι πηραμε τον δρομο του γυρισμου..
Καθως πλησιαζαμε στο σπιτι ειδα τον πατερα της στο κεφαλοσκαλο,να μας περιμενει..
Μολις μας αντικρυσε ετρεξε προς το μερος μου με τα χερια του απλωμενα και αρχισε να μου λεει δακρυσμενος..
-Σ'ευχαριστω Θοδωρη..Σ'ευχαριστω..Σ'ευχαριστω..Σευχαριστω..Σ'ευχαριστω..
Τον κοιτουσα αποσβολωμενος..
-Μα γιατι ?" ρωταω"τι εκανα?"
-Ρωτας τι εκανες?Εισαι ο μονος που την εφερες σπιτι παιδι μου",μου λεει,"ολοι οι αλλοι την αφηναν επανω στο ..δεντρο"
Εδω ηταν το σημειο που αντικρυζοντας τα βουρκωμενα ματια της γυναικας μου και της κουνιαδας μου δεν αντεξα πλεον και μ'επιασαν τα γελια..
Μολις αντιληφθηκαν οτι ολα αυτα ηταν μια φανταστικη ιστορια, αρχισαν να με κτυπανε με τα χερια..τις τσαντες,και οτι εβρισκαν μπροστα τους..
Ο δε ταξιτζης πατησε αποτομα φρενο,..τραβηξε χειροφρενο..και ακομη με κυνηγαει...

ΥΓ.τα παραπανω συμβαν ειναι περα ως περα αληθινο..και το μεταφερω αυτουσιο..
Συνεβη τον Απριλιο του 1987,οταν πηγαιναμε στο Παπανικολαου για να επισκεφθουμε τον πεθερο μου ο οποιος επασχε απο καρκινο..
Προς Θεου δεν θελω να θιξω προσωπα ..η καταστασεις..και ειδικα ατομα με ειδικες αναγκες,για τα οποια τρεφω μια ιδιαιτερη αδυναμια..
Ισως μερικοι το θεωρησουν κακογουστο,αλλα ηταν ενα αστειο της στιγμης διχως καμμια υστεροβουλια..