Ύστερα, στον ξύπνιο μου, έπλασα με τη φαντασία μου ένα ασημένιο κουτί και το έβαλα στο όνειρο να κρατά το μυστικό της ζωής μου. Είχα ανάγκη να ξέρω πως κάπου βρίσκεται αυτό το μυστικό, κάπου με περιμένει κατάδικό μου.
Την επόμενη φορά που είδα το όνειρο, ήταν στην άκρη της ακρογιαλιάς και το ασημένιο κουτί που άστραφτε, κι εγώ έτρεχα γεμάτος λαχτάρα, όμως αυτό μετατοπιζόταν σαν ψευδαίσθηση και ξεμάκραινε, γινόταν μαλακό κι αόριστο σαν από αχτίδες που συγκλίνουν σε μαγικό κρύσταλλο.
Το όνειρο χάθηκε με την εφηβεία.
Ξεχάστηκε στην ωριμότητα.
Έγινε αγώνας και σκοπός ζωής.
Να φτάσω και να το κάνω δικό μου.
Και να, που χρόνια αργότερα μια νύχτα ονειρεύτηκα πως έλαβα ένα δέμα σαν τενεκεδένιο κουτί, κι ευθύς θυμήθηκα εκείνο του εφηβικού ονείρου που άστραφτε ασημένιο.
Τούτο όμως, ήταν ένα παλιωμένο κουτί και ξεκολλούσαν από παντού οι σκουριές σαν ψυχή που την απολέπιζαν οι δυστυχίες.
Το κράτησα στα χέρια μου με λύπη κι από τα μάτια μου κυλούσαν δάκρυα.
Λοιπόν , το «μαγικό κουτί» των παλιών ονείρων είχε φαγωθεί από τα χρόνια, είχε διαβρωθεί, και τα χέρια μου έτρεμαν, καθώς προσπαθούσα να το ανοίξω.
Τη στιγμή εκείνη ξύπνησα.
Κι όλες οι αισθήσεις μου .......
είχαν τη γεύση της σκουριάς !!!
8 σχόλια:
Αφιερωμένο εξαιρετικά http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2cd36RU&feature=related
Ενδιαφέρον! Το κουτί που εσύ είχες "φτειάξει" όπως θα το ήθελες και δεν τόφτανες, ήλθε στα χέρια σου τελικά, όχι όπως το φανταζόσουν αλλά όπως ήτανε. Κι ας είχε σκουριές.. ήτανε το κουτί που παντα αναζητούσες. Ελπίζω την επόμενη φορά, να βρείς το κουράγιο να το ανοίξεις. Στα χέρια σου είναι πιά.
mmmm.......Φίλε ..Theo.........http://www.youtube.com/watch?v=TffzOKgoJlEΜην τα παρατήσεις ποτέ τα όνειρά σου....είναι τα δικά σου όνειρα...!!!!!!
οτι κι αν ηταν....οπως κι αν ηταν.....οτι γευση κι να σου αφησε.....ηταν καταδικο σου
φίλε έτσι είναι τα όνειρα...http://cid-a29f9700ced11340.spaces.live.com/default.aspx?_c01_BlogPart=blogentry&_c=BlogPart&handle=cns!A29F9700CED11340!436
Ήταν ένας άγγελος λοιπόν που όπως πετούσε ψηλά στον ουρανό, όμορφος και παιχνιδιάρικος όπως ήταν,έβλεπε κάθε φορά τη θάλασσα... και την αγάπησε!Κοιτούσε προς τα κάτω κι έβλεπε το είδωλό του στα βαθειά νερά της...ώσπου κάποια στιγμή μπερδεύτηκε, και νόμιζε ότι είχε βρη όμοιό του...Έτσι μια μέρα αποφάσισε να πετάξει πιο κοντά στο νερό!Όμως, χωρίς να το καταλάβει, έβρεξε τα φτερά του.Υπήρχε όμως και μια γοργόνα που ζούσε μόνη της στην θάλασσα,τα πρωινά της άρεσε να παρακολουθεί στους ταξιδιώτες που γυρίζουν τον κόσμοκαι να ακούει της ιστορίες τους.Της νύχτες λουζόταν το φεγγάρι και έβαζε άστρα στα μαλλιά...Έτσι όταν ήρθε η ώρα μια μέρα να ανεβεί στη στεριά βλέπει τον πιο όμορφο άγγελο που είχε δει ποτέ.Μέσα στην δική της θαλασσα!! Βλέπει που δεν μπορούσε να πετάξει και κολύμπησε κοντά του..."Σώσε με",σπάραξε ο άγγελος και η μικρή γοργόνα άπλωσε το χέρι και τον κράτησε..."Μην μ\'αφήνεις.Κράτα με.Σώσε με"..Η ανάσα του ακουγόταν ξέπνοη,δυσκολευόταν ν\'ανασάνει..το σώμα του παγωμένο και τα φτερά βρεγμένα"Πάρε με αγκαλιά ,ζέστανε με",της ψιθύρισε.Αυτή του ανακάτεψε τα μαλλιά,και ένιωσε πρώτη φορά τι είναι η αγάπη.Σφίχτηκε πάνω στο κορμί του και βούρκωσε από φόβο μήπως και τον χάσειΑπό τα μάτια της κύλισαν κρυστάλλινες σταλαγματιές.Ένωσε τα δάχτυλά της με τα δικά μου.Τον φίλησε απαλά στα χείλη και φύσηξε καυτή ανάσα στα σωθικά του προσπαθώντας τον ζεστάνει! Φύσηξε με όση δύναμη είχε.Σαν ορμητικός άνεμος η ανάσα της μπήκε στο κορμί του και έφτασε καυτή στο στόχο της....Γαλήνεψε αυτός.Η ανάσα του ακουγόταν καθαρή και ήρεμη.Την κοίταξε στα μάτια.Είδε μια ήσυχη θάλασσα να καθρεφτίζεται μέσα τους..σαν την θάλασσα που αγάπησε...όμως έπρεπε να γυρίσει στον ουρανό του..."Βοήθησε με να πετάξω,γιάτρεψε και τα φτερά μου,για τελευταία χάρη στο ζητώ".Του στέγνωσε λοιπόν τα φτερά κι αυτός πέταξε βιαστικά μακριά προτού ξαναβραχει..προτού αγαπήση...παίρνοντας μαζί του και την ανάσα της!Θα γυρίσω...φώναξε φεύγωντας!Από τότε η γοργόνα κοιτάζει θλιμμένη τον ουρανό που της πήρε τόσο άδοξα τον άγγελο της.Aπλώνει τα ξανθά της μαλλιά και τα κύματα ησυχάζουν αμέσως.Γελούν τα πέλαγα και τ\' ακρογιάλια και αυτη περιμενει...να πάρει την ανάσα της πίσω! Δεν εχει ηλικία δεν εχει όνομα πια...Ποτέ κανείς δεν έμαθε.... .Κι αυτή πάντα εκει.
Το δικό μου τρομακτικό όνειρο στην εφηβεία ήταν να κάνω μπάνιο και να μένω από νερό στη μέση με σαπουνάδες.
Ωσπου μια μέρα το βιώσα στην πραγματικότητα έμεινα καταχείμωνα από νερό στην μπανιέρα μουδιασμένη να μη ξέρω τι να κάνω.
Ισως είναι προφητικό τ'ονειρό σου δεν εκπλήρωσες τις επιθυμίες σου ή άργησες να τις πραγματοποιήσεις και έχασαν την αξία τους!
Χριστός Ανέστη και του χρόνου να'μαστε καλά εύχομαι !
Ζήσε τη στιγμή.....
Κάποια πράγματα δεν γυρίζουν πίσω..........
Χριστός Ανέστη ! ! ! !
Δημοσίευση σχολίου