Whois Mark

Τετάρτη

12 MONAΞΙΑ


"ΜΟΝΑΞΙΑ"

«Θα μιλήσω στην επόμενη γυναικα που θα δώ. Δεν πάει άλλο, τι έχω να φοβηθώ; Αν φάω χυλόπιττα, έφαγα.»

Μιλούσε μόνος του μες το αυτοκίνητο.

Πρωί, κατα η ώρα οκτώ παρα κάτι. Ολη η Θεσσαλονικη,κατευθυνεται προς το κέντρο, ο καθένας στην δουλεια του.


Πάντα ειχε πρόβλημα στο να ξεκινά συζητήσεις με άγνωστες γυναίκες. Καλά, καλά δεν θυμάται ποιά ήταν η τελευταία φορά που πήρε το θάρρος να γυρίσει να δεί, πόσο μάλλον να μιλήσει σε γυναίκα που δεν ήταν μες την ευρυτερη του παρέα.

Η αληθεια ειναι,οτι δεν ήταν το όνειρο κάθε γυναίκας.

Απείχε αρκετά απο το πρότυπο του θεληματικού πηγουνιού του Γιωργούλη και των κοιλιακών του Ρουβά. Κανονικός στο ύψος, κάπως αγύμναστος, κοντά μαύρα μαλλια, γυαλλια και περιποιημένο μούσι.

Το ντύσιμο του σχεδόν κλασσικό και σπορτίβ. Ριχτά πουκάμισα για να κρυβουν την κοιλια που αρχισε να σχηματίζεται λιγο μετά τα τριανταπεντε, τζίν ή λινά παντελόνια και στρωτα παπούτσια, λουστριν.

Ένα πρόσωπο, όμοιο με χιλίαδες άλλα που γυρίζουν καθημερινά στους δρόμους των πόλεων.

Σίγουρα αδιάφορος στα μάτια των απαιτητικων και κάπως φαντασμένων γυναικών που συνήθως περιφέρονταν στα μερη που σύχναζε.

Στα καφέ της Μποτσαρη και τα μπαράκια της Κρηνης, επιτυχία, έχουν συνήθως οι νεόπλουτοι επιχειρηματίες και οι γόνοι πλουσίων και διασήμων οικογενειών.

Ποια να γυρίσει να δεί την προσωποποίηση του μεσοαστού;
Την εικόνα κάποιου ανθρώπου που φωνάζει σε κάθε του κίνηση, ότι προσπαθεί, απεγνωσμένα να ανοίκει κάπου, που ακόμα και ο ίδιος καταλαβαίνει ότι δεν ταιριάζει;

Οι θεωρείες του για τις γυναίκες πολλές και διάφορες.
Οι ποίο βασικές, περιφέρονται γύρω απο ιδέες του στύλ, «δεν ειναι οτι δεν μπορω να εχω γυναικα, απλά δεν θέλω»

Γενικά στις παρέες ειναι ο πρώτος που θα εκφέρει άποψη για τις σχέσεις, ο πρώτος που θα πειραξει κάποιον που την έπαθε απο γυναικα, ο πρώτος που θα ισχυριστεί ότι η μοναξια εναι καλύτερη.
Η μοναξια που κάθε νύχτα τον σκοτώνει.......

Αρνούμενος να ερθει αντιμετωπος με τις ανασφάλειες του, προσπαθεί να "κτισει"  ένα στερεότυπο, για να ειναι αποδεκτός απο τους υπόλοιπους του κοπαδιού.

Προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι αποφεύγει τις γυναικες επειδή εναι ολες ίδιες, ότι οι καλύτερες γυναικες ειναι οι παντρεμένες-χωρισμένες που ψαχνουν τεκνά για να τα συντηρούν και ότι εκεινος δεν θέλει μπελά στο κεφαλι του, επειδή του αρέσει  να γυρίζει με όποια γκομενα γουστάρει.

Έστω και αν ο ίδιος τρέμει στην ιδέα να ξεκινήσει κάτι με οποιαδήποτε.

Έστω και αν το μόνο που πραγματικά χρειάζεται, είναι ένα πλάσμα να τον αγαπήσει.

Στα επόμενα φαναρια άνοιξε το παράθυρο,αποφασισμενος να μιλήσει στην κοπέλλα στο αυτοκίνητο δίπλα του.

Εκεινη γύρισε να τον κοιταξει. Εκεινος γύρισε απο την άλλη,  κοιτώντας ταχα αδιάφορα το πεζοδρόμιο.

«Αυτη ειναι πολυ ομορφη γμτ. ..», σκέφτηκε. Και προχώρησε να πάει στη δουλεια.





12 σχόλια:

MARIA είπε...

apla teleiokai pragmatika milaei gia kati pou eine o fobos tou anthropou,,oxi o thanatos alla i monaxiakai oso gia sena theo apla se euxaristo kai to ektimo polu ,,xereis ti ennoofilia

PENNY είπε...

θα συμφωνησω με την Αθανασια πως την μοναξια καποια στιγμη ολοι την βιωνουμε,αλλοι λιγοτερο αλλοι περισσοτερο.....το θεμα ειναι πως θα τη διαχειριστουμε και τι θα κανουμε για να βγουμε απο αυτην....το να μενεις για λιγο μονος μπορει να σου κανει καλο,να γνωρισεις τον εαυτο σου....ομως η μακροχρονια μοναξια....χμ δεν ξερω....προσωπικα δεν θα μου αρεζε καθολου....Οσο για τον κυριο να μην πηγαινει στην κρηνη που πανε ολες οι ψωναρες και να παει σε ησυχα μερη που παμε εμεις τα καλα κοριτσια!!!χαχαχαχαχαχχαχχαχααχχαχαχααχκαλο ξημερωμα Θοδωρη! :)))))))

Lady of Avalon είπε...

Αν συνειδητοποιούσαμε πόσο σπάνιος είναι ο έρωτας με ανταπόκριση θα νοιώθαμε ευλογημένοι όταν μας τύχαινε και δεν θα του γυρνούσαμε την πλάτη αλλά θα τον ζούσαμε με κάθε τρόπο... Θα αφήναμε το ευεργετικό του χάδι να αλλάξει όλη μας τη ζωή για "όσο" ή και για "πάντα". Η ζωή ανήκει στους τολμηρούς... Οι άλλοι ... δυστυχώς θα συνεχίσουν να τη ζουν πίσω από μια οθόνη...είτε αυτή είναι της τηλεόρασης είτε του του υπολογιστή.Οσο για το που κοιτάζει ο έρωτας... σίγουρα δε μένει στην επιφάνεια της εμφάνισης...Εμένα προσωπικά δε με νοιάζει αν είναι κοντός, αν έχει κοιλιτσα ή αν δεν έχει καθόλου μαλλιά... όσο αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου είναι ο πολιούχος της καρδιάς μου... και μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος ότι δε θέλει πια να έχει αυτό τον τίτλο θα μένει πάντα εκεί...Καλή σας μέρα!

μαρυ είπε...

Μοναξια που θαρθεις καποτε μοιραια, ποιος δεν την ζει, μπορει να εχεις πολλους τριγυρο σου και παλι να αισθανεσαι μονος σου, ειναι πως αισθανεται η ψυχη σου τι δεχεται και τι αποδεχεται και για να εισαι σιγουρο διαλεγεις την μοναξια σου, γι΄αυτο και αφοσιωθηκαμε τοσο πολυ στο ιντερνετ, το διαλεξαμε να ζησουμε με αυτο αυτοι που ειμαστε μονοι μας. Τωρα μια και εγω ερχομαι συντομα στη Θεσ/νικη για διακοπες που να παω για καφε...... να μην ειμαι μονη μου?

Βίκυ είπε...

Καλησπέρα Τheo.... ο φοβος της απόρριψης και η ανασφάλεια πάντα υπήρχαν.... Η απόρριψη είναι πάντα πολύ δύσκολη στο να τη διαχειριστείς και αυτό τις περισσότερες φορές κάνει τους ανθρώπους να μη ρισκάρουν και ιδιαίτερα αυτούς με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.Περισσότερη δουλειά με το εγώ χρειάζεται με το βαθύτερο εγώ... με τη γνώση αυτού. Αν σαν παιδιά βιώσαμε την απορριψη και τη μη αποδοχή αν δεν πείραμε αγάπη και επιβαιβέωση αν δεν εισπράξαμε θαυμασμό δύσκολα θα πιστέψουμε σε εμάς και στο πόσα αλλά και τι αξίζουμε. Υπάρχουν άνθρωποι όμορφοι αλλά για όλους τους παραπάνω λόγους ποτέ δεν μπόρεσαν να το δουν και άνθρωποι λιγότερο όμορφοι που περπατούν και ακτινοβολούν... Δεν θα μιλήσω για την ομορφιά της ψυχής γιατί θα ξεφύγω από το θέμα νομίζω...

EL NIONIO είπε...

Καλημέρα Theo....παλαιότερα είχα γράψει κάτι για "απλησίαστη" γυναίκα,πολύ όμορφη...για δειλό άντρα διπλανής πόρτας που νόμιζε ότι ήταν "λίγος" για κείνη....Όταν ο "διπλανός " άντρας γνώρισε το ταίρι της "απλησίαστης" θεάς....έπαθε ένα πολιτισμικό σοκ...το ταίρι δικαίωνε τη θεωρία του Δαρβίνου για τη προέλευση του ανθρώπου και τη θεωρία που υποστηρίζει ότι ο HOMO SAPIENS υπάρχει ακόμα...άρα καρντασάκι...η απλησίαστη γυναίκα η αν θές το "απλησίαστο" είναι στο μυαλό!Παιχνίδι είναι ο έρωτας πότε κερδίζεις πότε χάνεις...άντε καλά να\'μαστε να σκάσουν οι οχτροί μας

Αγριάδα είπε...

Η Αγάπη ( Κώστας Ουράνης)Α! τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιούκαι με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα,αν είναι νάρθει θε ναρθεί, δίχως να νοιώσεις από πού,και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβημέναθε να σου κλείσει απαλά με τ\' άσπρα χέρια της τα δυοτα ματια που κουράστηκαν τους δρομους να κυττάνε\'κι όταν, γελώντας, να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια είμαι εγώ;"απ\' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια \'ναι. Δεν ωφελεί να καρτεράς! Αν είναι νάρθει, θε ναρθει\'κλειστά όλα νάναι, αντίκρυ σου να στέκεται θα δεις ορθήκι ανοίγοντας τα χέρια της πρώτη θα σ\' αγκαλιάσει.Αλλιώς, κι αν είναι όλοφωτο το σπίτι για να την δεχτείςκι έτσι ως την δεις τρέξεις σ\' αυτήν κι ομπρός στα πόδια της συρθείς,αν είναι νάρθει θε ναρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.

Mandia είπε...

3ypna kahmene! Eisai antras! Ti ki an afti pou diale3es den antapokrinete? 8a vreis alli,ki ali,ki alli ki alli... kapoia 8a vre8ei na se agapisei gia afto pou pragmatika eisai otan se gnwrisei... kai den 8a vlepei tin e3wteriki emfanisi alla ti yparxei mesa sou! Esy frontise na kaneis filies,gnwrimies,kai 8a er8ei kai i katallili. 8a er8ei ekei pou den 8a tin perimeneis!!! Kali sou mera!!! :-)

sosso είπε...

Μοναξιά μου όλα...Μοναξιά μου τίποταΔοκιμάζω τα όρια της αντοχής μου όταν "υπερβαίνω" τα σύνορα της λογικής Ξεκινώ ένα δύσκολο ταξίδι χωρίς συνοδοιπόρο Εγώ είμαι εγώ ακόμα και όταν δεν συνειδητοποιώ ποια είμαι Όταν δεν αναγνωρίζω πράξεις ή λόγια μου όταν κάθε εξωτερική σύγκρουση μετατρέπεται σε ενδόμυχη Κάτι τέτοιες στιγμές ψάχνω την παρηγοριά στα σοκάκια της νύχτας αναζητώ την ανακούφιση στις πλατείες της μοναξιάς διαβαίνοντας τον δρόμο της θλίψης Έχω μόνο μια αξία... τη μοναξιά Εκεί που τελειώνει η μελαγχολία και η εγκατάλειψη αρχίζει το Όνειρο Σε κάθε τοίχο βλέπω ζωγραφισμένη τη ματαιότητα με χρώματα...γαλάζια θαλασσινής ψυχής Τα παραμύθια ποτέ δε μιλούσαν για δράκους που επιβίωναν Το καλό πάντα επικρατούσε Τα πριγκιπόπουλα ζούσαν ευτυχισμένα Κανείς δε μιλούσε για τον πόνο Βρίσκομαι στο σπίτι μου. Φώτα σβηστά. Βροχή ασταμάτητη. Σκοτάδι απλώνεται παντού. Μέσα και έξω. Κουλουριασμένη σε μια γωνιά του δωματίου μου φοβισμένη κάπως από την αποπνικτική ατμόσφαιρα ανάβω ένα τσιγάρο, ένα σπίρτο που παίρνει ζωή... Και ξαφνικά όλα φωτίστηκαν. Η μικρή και ασήμαντη φλόγα του, μ\' έκανε να νοιώσω χαρά, γαλήνη, ευτυχία.... Απ΄το μυαλό μου πέρασαν σαν αστραπή οι όμορφες στιγμές που έζησα μαζί σου. Τις στιγμές που με αγκάλιαζες, τις στιγμές που με φίλαγες. Όμορφες στιγμές βγαλμένες μέσα από την καρδιά. Το σπίρτο έσβησε. Σκοτάδι απλώθηκε παντού. Βρέθηκα πάλι μόνη, στο κρύο και μεγάλο σπίτι μου, με φώτα σβηστά και βροχή ασταμάτητη..... Ποιος πάει κι έρχεται μπροστά στο κατώφλι; Ποιανού είναι τα βήματα που μουρμουρίζουν βαθιά μέσα στην ψυχή; Ποιανού η μοναξιά μαντεύει το πλησίασμα; Ποιος μπαίνει, ποιον ρωτάω; Δεν βλέπω κανέναν. Η μοναξιά λέει… Σου βυζαίνει λίγο λίγο την ψυχή, στην ροκανάει σαν λίμα, ώσπου την κάνει μικρά-μικρά κομματάκια και τα καταπίνει..

Δακανάλη Μαρία είπε...

Φόβος μοναξιάς έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια του.... Τεό.... μην μασάς....
Γύρνα τη πλάτη σου σε αυτό που υποτίθεται έχεις κτίσει... και ξεκίνα το ψάξιμο εκείνης που δεν θέλει κοιλιακούς, και μουσμουλα γεμάτα με "ψεύτικα" φτιασίδια....
Και η "μπάκα" έτσι το λέμε εμείς εδώ στο νότο... έχει τη δική της γοητεία...
Η λογική είναι λογική... και η καρδιά που λειτουργεί με το συναίσθημα όταν θέλει κάτι, και πιέζεται από τη λογική, δεν λειτουργεί σωστά.. πρέπει τα θέλω μας έστω και μια φορά να ικανοποιήσουμε και να αφήσουμε πίσω το Φόβο....

Unknown είπε...

Όι πόρτες σπιτιών τόσο κοντά και οι άνθρωποι.......πόσο μακρυά ο ένας από τον άλλο........

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Τώρα μιλάς για ένα θέμα που θέλει ώρες, μέρες...... να μιλάς και πάλι άκρη δεν θα βγάλεις.
Χωρίς να το παίζω έξυπνη ή οτιδήποτε άλλο, θα σου πω ότι στη δική μου γενιά τα πράγματα ήταν ίσως πιο απλά κι εύκολα. Οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά με την πραγματική του έννοια, πιο ευπρόσδεκτοι. Μπορούσες να μιλήσεις σε κάποιον/α χωρίς να φοβάσαι τόσο πολύ. Αν έτρωγες χυλόπιτα, πήγαινες παρακάτω γιατί ήξερες ότι σίγουρα θα βρεις αυτό που ζητάς.
Πάντως, εγώ πιστεύω, ότι δεν είναι τόσο δύσκολο. Οι γυναίκες μπορεί να είναι λίγο διαφορετικές από της δικής μου γενιάς, αλλά δεν πιστεύω ότι έχουν αλλάξει τόσο πολύ. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγο τσαγανό και λίγο θράσος.
Έχω κι άλλα να πω, αλλά όπως είπα στην αρχή, είναι μεγάλη κουβέντα και θέλει πολύ χρόνο.....
Την καλησπέρα μου!!!!!

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
.