8 Ο Φιλος Μου Ο Λευτερακης

Σημερα συναντησα εναν παλιο μου φιλο απο το Γυμνασιο..

Αληθεια ποσες αναμησεις ξυπναν βλεποντας ενα φιλο,η εστω απλα γνωριμο,απο τα παλια?..

Θαρρεις και αυτες οι αναμνησεις ειναι καπου καταχωνιασμενες σε ενα αραχνιασμενο συρταρι του μυαλου...που το ανοιγεις κατα λαθος ..

Σαν μια παλια γειτονια που εχεις χρονια να περασεις,και περνωντας τωρα βλεπεις τις αλλαγες που εγιναν με το περασμα του χρονου,αλλα παντα θα υπαρχει ενα σπιτι,ενα δεντρο κατι τελος παντων που εμεινε αναλλοιωτο απο αυτο το περασμα του χρονου,και θα φερει στο μυαλο σου τοσες μα τοσες γλυκες αναμνησεις..

Και αραγε γιατι αυτες οι αναμνησεις ειναι παντα γλυκες?

Ακομη και τις τοτε ασχημες στιγμες τις βλεπουμε διαφορετικα,και με μια πολυ πιο ευχαριστη διαθεση..

Ενω καθομουν λοιπον με την παρεα μου,βλεπω εναν τυπο να με κοιταζει επιμονα απο το απεναντι τραπεζι..

Καθε φορα που εστρεφα το βλεμμα μου επιανα τον τυπο να με κοιταζει..

Ενας τυπος με αραια μαλλια,στα προθυρα της φαλακρας ..κοντα στα πενηντα..

Δεν μου φαινεται για gay σκεφτηκα,αλλα θα μου πεις οι gay εχουν καμμια ταμπελα στο μετωπο που να δηλωνει την ιδιεταιροτητα τους?

Καποια στιγμη δεν αντεξα..και σηκωθηκα να του ζητησω τον λογο,διοτι αρχιζε πλεον να γινεται ενοχλητικο..

Καθως πλησιαζα στην παρεα του,σηκωθηκε και αυτος με ενα χαμογελο στα χειλη και μου λεει..

-Που εισαι βρε Θοδωρη..σε κοιταζω τοση ωρα και δεν μου δινεις σημασια..καποια στιγμη σκεφτηκα πως ισως κανω λαθος..

Σαν φιλμ σε ΥΠΕΡγρηγορη κινηση ηρθαν στο μυαλο μου το νεανικο του προσωπο,τα μακρια του μαλλια,οι τρέλλες της παρεας,καθηγητες.. καθηγητριες ..ζαβολιες..νεανικες ανησυχιες..

Ακουγα καποιους που ελεγα σε στιγμες κινδυνου την εκφραση "ειδα ολη μου την ζωη να περνα εμπρος απο τα ματια μου.."

Πραγματι ποσες σκεψεις γεγονοτα και αναμνησεις μπορουν να χωρεσουν σε ενα και μονο δευτερολεπτο?

-Τι κανεις βρε Λευτερη " του λεω ξεπερνωντας το σοκ,και σιγουρα κοκκινησα απο την ντροπη που ενοιωσα,καθως τον αναγνωρισα τελευταια στιγμη..

-Και εγω σε ειδα και ελεγα μεσα μου..ειναι .δεν ειναι ο Λευτερης..(100% ψεμμα φυσικα,αλλα τι μπορουσα να πω? )

Αφου αγκαλιαστηκαμε καθησαμε ,και αρχισαμε τα συνηθισμενα,που λενε δυο παλιοι συμμαθητες που ανταμωνουν μετα απο χρονια..

-Βρε τον Λευτερη..

-Βρε τον Θοδωρη..

-Τι κανεις?Πως εισαι?Εσυ τι κανεις?οικογενεια..δουλεια..

Και τα γνωστα βεβαια,"αυτον τον ειδες?" ,ο αλλος αραγε τι γινεται.. εχεις χρόνια να τον δεις?"

Με λιγα λογια θυμηθηκαμε ολη την ταξη..και αναρωτιομαστε για οσους χαθηκαν τα ιχνη τους, τι να κανουν και που να βρισκονται μετα απο τοσα χρονια..

Ο Λευτερης μολις τελειωσαμε το γυμνασιο, εφυγε στην Γερμανια και σπουδασε Ιατρικη..

Τωρα εχει την δικη του κλινικη εκει την οποια ανελαβε απο τον θειο του ,γιατρος και εκεινος..

Και φυσικα θυμηθηκαμε την μεγαλυτερη του γκαφα,η οποια εμελλε να γινει το σημα κατατεθεν καθε φορα που αναφεραμε το ονομα του..

Παρασκευη..μεσημερι...εξαωρο...τελευταια ωρα της ημερας στο μαθημα της Γεωλογιας..

Μολις ξεκινησε το μαθημα,λεει η καθηγητρια στον Λευτερη..

-Γραμματικοπουλε παρε αυτα τα κλειδια,και πηγαινε στα Εργαστηρια.Επανω στο τραπεζι δεξια ειναι μια πετρα απο ηφαιστειο.Φερε μου λιγο την πετρα σε παρακαλω διοτι την ξεχασα..

Φευγει ο Λευτερης να φερει την πετρα και το μαθημα ξεκινα κανονικα..

Περνουν 10 λεπτα..15 λεπτα..και ο Λευτερης ακομη να φανει..

Στο εικοσαλεπτο στελνει η καθηγητρια εναν συμμαθητη,να παει να δει τι κανει τοση ωρα ο Λευτερης..

Επιστρεφοντας αυτος της λεει

-Κυρια δεν τον ειδα..δεν ειναι κανείς κατω,και η πορτα ειναι κλειστη..

Κοντευε να τελειωσει το μαθημα,οποτε κτυπαει η πορτα και μπαινει μεσα ο Λευτερης,λαχανιασμενος και μουσκεμα στον ιδρωτα..

-Καλα που εισαι τοση ωρα Γραμματικοπουλε?Μια πετρα σε εστειλα να φερεις και εκανες μια ωρα.Και απ'οτι βλεπω δεν την εφερες καν..

-Συγνωμη Κυρια αλλα δεν μπορουσα να ανοιξω την πορτα.Προσπαθησα,δοκιμασα και τα υπολοιπα κλειδια αλλα τιποτα..Δεν ανοιγει..

-Εισαι καλα παιδακι μου? Που πηγες?" Τον ρωτα η καθηγητρια..

-Στα Δικαστηρια..οπως μου ειπατε Κυρια..

Αντι για "Εργαστηρια" ακουσε "Δικαστηρια" ο καημενος ο Λευτερης..

Περριτο να σα πω πως εγινε χαμος στην ταξη..

Μια ολοκληρη ταξη και η καθηγητρια μαζι ειχαμε ξεραθει στα γελια,τα οποια εγιναν νευρικα ,και ο Λευτερης να μας κοιτα απορημενος..

Τον φανταζομασταν μερα μεσημερι..να προσπαθει σαν διαρρηκτης να ανοιξει την πορτα των δικαστηριων,μια τεραστια σιδερενια πυλη,στο κεντρο της πολης τοτε,που και κλειδι να ειχες επρεπε να σπρωχνουν τουλαχιστον δυο ατομα για να ανοιξει..

Αυτος ηταν και ειναι ο φιλος μου ο Λευτερακης..