Whois Mark

Σάββατο

8 Ο Φιλος Μου Ο Λευτερακης


Σημερα συναντησα εναν παλιο μου φιλο απο το Γυμνασιο..
Αληθεια ποσες αναμησεις ξυπναν βλεποντας ενα φιλο,η εστω απλα γνωριμο,απο τα παλια?..
Θαρρεις και αυτες οι αναμνησεις ειναι καπου καταχωνιασμενες σε ενα αραχνιασμενο συρταρι του μυαλου...που το ανοιγεις κατα λαθος ..
Σαν μια παλια γειτονια που εχεις χρονια να περασεις,και περνωντας τωρα βλεπεις τις αλλαγες που εγιναν με το περασμα του χρονου,αλλα παντα θα υπαρχει ενα σπιτι,ενα δεντρο κατι τελος παντων που εμεινε αναλλοιωτο απο αυτο το περασμα του χρονου,και θα φερει στο μυαλο σου τοσες μα τοσες γλυκες αναμνησεις..
Και αραγε γιατι αυτες οι αναμνησεις ειναι παντα γλυκες?
Ακομη και τις τοτε ασχημες στιγμες τις βλεπουμε διαφορετικα,και με μια πολυ πιο ευχαριστη διαθεση..

Ενω καθομουν λοιπον με την παρεα μου,βλεπω εναν τυπο να με κοιταζει επιμονα απο το απεναντι τραπεζι..
Καθε φορα που εστρεφα το βλεμμα μου επιανα τον τυπο να με κοιταζει..
Ενας τυπος με αραια μαλλια,στα προθυρα της φαλακρας ..κοντα στα πενηντα..
Δεν μου φαινεται για gay σκεφτηκα,αλλα θα μου πεις οι gay εχουν καμμια ταμπελα στο μετωπο που να δηλωνει την ιδιεταιροτητα τους?
Καποια στιγμη δεν αντεξα..και σηκωθηκα να του ζητησω τον λογο,διοτι αρχιζε πλεον να γινεται ενοχλητικο..
Καθως πλησιαζα στην παρεα του,σηκωθηκε και αυτος με ενα χαμογελο στα χειλη και μου λεει..
-Που εισαι βρε Θοδωρη..σε κοιταζω τοση ωρα και δεν μου δινεις σημασια..καποια στιγμη σκεφτηκα πως ισως κανω λαθος..
Σαν φιλμ σε ΥΠΕΡγρηγορη κινηση ηρθαν στο μυαλο μου το νεανικο του προσωπο,τα μακρια του μαλλια,οι τρέλλες της παρεας,καθηγητες.. καθηγητριες ..ζαβολιες..νεανικες ανησυχιες..
Ακουγα καποιους που ελεγα σε στιγμες κινδυνου την εκφραση "ειδα ολη μου την ζωη να περνα εμπρος απο τα ματια μου.."
Πραγματι ποσες σκεψεις γεγονοτα και αναμνησεις μπορουν να χωρεσουν σε ενα και μονο δευτερολεπτο?
-Τι κανεις βρε Λευτερη " του λεω ξεπερνωντας το σοκ,και σιγουρα κοκκινησα απο την ντροπη που ενοιωσα,καθως τον αναγνωρισα τελευταια στιγμη..
-Και εγω σε ειδα και ελεγα μεσα μου..ειναι .δεν ειναι ο Λευτερης..(100% ψεμμα φυσικα,αλλα τι μπορουσα να πω? )
Αφου αγκαλιαστηκαμε καθησαμε ,και αρχισαμε τα συνηθισμενα,που λενε δυο παλιοι συμμαθητες που ανταμωνουν μετα απο χρονια..
-Βρε τον Λευτερη..
-Βρε τον Θοδωρη..
-Τι κανεις?Πως εισαι?Εσυ τι κανεις?οικογενεια..δουλεια..
Και τα γνωστα βεβαια,"αυτον τον ειδες?" ,ο αλλος αραγε τι γινεται.. εχεις χρόνια να τον δεις?"
Με λιγα λογια θυμηθηκαμε ολη την ταξη..και αναρωτιομαστε για οσους χαθηκαν τα ιχνη τους, τι να κανουν και που να βρισκονται μετα απο τοσα χρονια..
Ο Λευτερης μολις τελειωσαμε το γυμνασιο, εφυγε στην Γερμανια και σπουδασε Ιατρικη..
Τωρα εχει την δικη του κλινικη εκει την οποια ανελαβε απο τον θειο του ,γιατρος και εκεινος..
Και φυσικα θυμηθηκαμε την μεγαλυτερη του γκαφα,η οποια εμελλε να γινει το σημα κατατεθεν καθε φορα που αναφεραμε το ονομα του..

Παρασκευη..μεσημερι...εξαωρο...τελευταια ωρα της ημερας στο μαθημα της Γεωλογιας..
Μολις ξεκινησε το μαθημα,λεει η καθηγητρια στον Λευτερη..
-Γραμματικοπουλε παρε αυτα τα κλειδια,και πηγαινε στα Εργαστηρια.Επανω στο τραπεζι δεξια ειναι μια πετρα απο ηφαιστειο.Φερε μου λιγο την πετρα σε παρακαλω διοτι την ξεχασα..
Φευγει ο Λευτερης να φερει την πετρα και το μαθημα ξεκινα κανονικα..
Περνουν 10 λεπτα..15 λεπτα..και ο Λευτερης ακομη να φανει..
Στο εικοσαλεπτο στελνει η καθηγητρια εναν συμμαθητη,να παει να δει τι κανει τοση ωρα ο Λευτερης..
Επιστρεφοντας αυτος της λεει
-Κυρια δεν τον ειδα..δεν ειναι κανείς κατω,και η πορτα ειναι κλειστη..
Κοντευε να τελειωσει το μαθημα,οποτε κτυπαει η πορτα και μπαινει μεσα ο Λευτερης,λαχανιασμενος και μουσκεμα στον ιδρωτα..
-Καλα που εισαι τοση ωρα Γραμματικοπουλε?Μια πετρα σε εστειλα να φερεις και εκανες μια ωρα.Και απ'οτι βλεπω δεν την εφερες καν..
-Συγνωμη Κυρια αλλα δεν μπορουσα να ανοιξω την πορτα.Προσπαθησα,δοκιμασα και τα υπολοιπα κλειδια αλλα τιποτα..Δεν ανοιγει..
-Εισαι καλα παιδακι μου? Που πηγες?" Τον ρωτα η καθηγητρια..
-Στα Δικαστηρια..οπως μου ειπατε Κυρια..
Αντι για "Εργαστηρια" ακουσε "Δικαστηρια" ο καημενος ο Λευτερης..
Περριτο να σα πω πως εγινε χαμος στην ταξη..
Μια ολοκληρη ταξη και η καθηγητρια μαζι ειχαμε ξεραθει στα γελια,τα οποια εγιναν νευρικα ,και ο Λευτερης να μας κοιτα απορημενος..
Τον φανταζομασταν μερα μεσημερι..να προσπαθει σαν διαρρηκτης να ανοιξει την πορτα των δικαστηριων,μια τεραστια σιδερενια πυλη,στο κεντρο της πολης τοτε,που και κλειδι να ειχες επρεπε να σπρωχνουν τουλαχιστον δυο ατομα για να ανοιξει..
Αυτος ηταν και ειναι ο φιλος μου ο Λευτερακης..






8 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Βρε το φίλο το Λευτεράκι!!
Αναμνήσεις από αγαπημένες ξένοιαστες στιγμές..
Καλησπέρα

akantoy είπε...

ΦΟΥΛΗ
Ειναι πολυ ομορφο να συναντας φιλους απο τα παλια..
Ξυπνουν τοσες και τοσες αναμνησεις..και παντα ευχαριστες..
Καλη εβδομαδα να εχεις..

mariw είπε...

Αχ, εγώ έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα, ποτέ δεν θυμάμαι κανέναν. Θα πρέπει να μου εξηγήσει το γενεαλογικό του δέντρο κάποιος για να τον θυμηθώ!!! Και αυτό είναι η αιτία που πολλοί με αποκαλούν ψώνιο και σνομπ ενώ η κακομοίρα δεν είμαι :( .
Ωραίες είναι οι αναδρομές! Και το καλύτερο είναι ότι συνήθως κρατάμε και θυμόμαστε τις καλές στιγμές.

akantoy είπε...

ΜΑΡΙΩ
Μην στεναχωριεσαι και μολις συναντησεις καποιον παλιο γνωστο ειμαι σιγουρος πως θα τον θυμηθεις..
ααα..τωρα βρηκες δικαιολογια και για τον σνομπισμο σου??χαχαχα=))
Καλη εβδομαδα Μαριω μου..

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Την προηγούμενη εβδομάδα μου έτυχε κάτι παρόμοιο με ένα συμμαθητή μου από το σχολείο.... που είχα να δω είκοσι χρόνια...... και τώρα είναι γκριζαρισμένος, με κοστούμι και γραβάτα.... παντρεμένος με δύο παιδιά.....
Πως περνάνε τα άτιμα τα χρόνια.....
Καλό βράδυ!!!!

akantoy είπε...

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
Τις διαφορες και τα σημαδια του χρονου δυστυχως τα βλεπουμε μονο στους αλλους..
Εμεις παντα εχουμε την εντυπωση πως δεν αλλαξαμε καθολου..
Καλα..ειναι και μερικοι συνομηλικοι ομως..που τα σημαδια του χρονου τους εχουν επηρεασει παρα πολυ..
Καλη σου μερα..

Irini είπε...

Πόσο τυχερός είσαι!!!!
Πολύ θα ήθελα να είχα και εγώ μια τέτοια συνάντησή παλιών συμμαθητών.Δυστυχώς είμαι μακριά από το μέρος που μεγάλωσα και δεν έχω καμιά επικοινωνία με κανέναν πια.
Πόσο θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να ξαναζήσω μια μέρα του σχολείο,να μην έχω τις έννοιες να με τρώνε,να είμαι πάλι παιδί.
Με πήγες πολύ πίσω akantoy και στα μάτια μου έχουν αρχίσει και τρέχουν δάκρυα νοσταλγίας εκείνης της εποχής που είχα ξεχάσει....
Να είσαι πάντα καλά.

akantoy είπε...

IRINI
H αληθεια ειναι πως σε καθε τετοια συνευρεση,ολοι αισθανονται τον εαυτο τους σαν μικρα παιδια..
Και συμπεριφερονται το ιδιο..
Πραγματι εχεις δικιο..ολες οι αναμνησεις μας μονο γλυκές ειναι..
Νασαι καλα Ειρηνη μου..

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
.