Χθες μου ηρθε το παρακατω email..Ειναι η πολλοστη φορα που το λαμβανω ειτε σε μορφη κειμενου ειτε σαν παρουσιαση του power point..
"Είναι λίγος καιρός, στους Ολυμπιακούς του Σιάτλ, 9 αθλητές, όλοι ανάπηροι σωματικά ή πνευματικά, ήταν στην γραμμή εκκίνησης της κούρσας των 100 μέτρων.
Στο σύνθημα της εκκίνησης, η κούρσα ξεκίνησε. Δεν έτρεχαν όλοι αλλά όλοι είχαν την επιθυμία να συμμετέχουν και να κερδίσουν.
Έτρεχαν ανά 2, ένα αγόρι έπεσε στην πίστα, έκανε κάποιες τούμπες και άρχισε να κλαίει.
Οι άλλοι 8 τον άκουσαν να κλαίει.
Επιβράδυναν και κοίταξαν πίσω τους.
Σταμάτησαν και άρχισαν να επιστρέφουν πίσω .... ΟΛΟΙ...
Μία κοπέλα με το σύνδρομο
Τότε, και οι υπόλοιποι 9 τον πήραν από τους ώμους και ξεκίνησαν όλοι μαζί να περπατάνε προς την γραμμή του τερματισμού.
Ολόκληρο το στάδιο σηκώθηκε και άρχισε να χειροκροτεί. Και τα χειροκροτήματα διήρκησαν πάρα πολύ .....
Οι άνθρωποι που είδαν αυτό το γεγονός, μιλούν για αυτό ακόμη."
Ναι ομολογω πως ειναι πολυ συγκινητικο...
Και ειναι πολυ ωραιο για ναναι αληθινο...αλλα και υπερβολικο θα ελεγα..
Επειδη μου κινησε την περιεργεια εκανα μια αναζητηση για το παραπανω περιστατικο...
Η αληθεια ειναι πως δεν συνεβη κατι τετοιο ουτε στους παραολυμπιακους του Σιατλ,αλλα ουτε και σε καποια αλλη Ολυμπιαδα...
Ενα παρομοιο περιστατικο εγινε σε τοπικους αγωνες στο Spokane της Ουασιγκτον..
Ενα αθλητης λιγο μετα την εκκινηση επεσε επειδη του εφυγε το τεχνητο μελος του ποδιου του,και δυο τρεις απο τους υπολοιπους αθλητες γυρισαν πισω για να τον βοηθησουν και κρατωντας τον αγκαλια εφτασαν στην γραμμη του τερματισμου..
Οι υπολοιποι ομως συνεχισαν κανονικα τον αγωνα...
Ειναι λαθος η αντιληψη πως οσοι βρισκονται σε μειονεκτικη θεση σωματικα η πνευματικα,ειναι ευλογημενοι κατα καποιον τροπο απο εναν φιλευψαχνο Θεο ο οποιος κατα μυστηριωδη τροπο εργαζεται για να κρατησει ολα τα πραγματα σε μια ισορροπια..
Τετοιες ατιληψεις κατα την γνωμη μου ειναι αδικες και απανθρωπες,και ας μας προκαλουν συγκινηση..
Δεν πρεπει να αντιμετωπιζουμε ατομα με νοητικη η σωματικη αναπηρια σαν κατι το ξεχωριστο..
Πρεπει να τους αντιμετωπιζουμε σαν κανονικους ανθρωπους οι οποιοι ειναι το ιδιο ικανοι με εμας..σκεφτονται,αισθανονται και εκφραζουν τα ιδια με εμας συναισθηματα προς τον συνανθρωπο τους.
Και ειδικα οι παραολυμπιακοι αγωνες δεν αποτελουνται απο καποιο τσιρκο που παει να δωσει παρασταση...
Ειναι αθλητες οπως ολοι οι αλλοι,οι οποιοι εργαζονται...γυμναζονται πολυ σκληρα για να μπορουν ειναι ανταγωνιστικοι...
Ας σεβαστουμε λοιπον τον ορκο των αθλητων των special Olympics,που ειναι..
"Θελω να νικησω.Αλλα εαν δεν μπορω να νικησω,επιτρεψτε μου να προσπαθησω με θαρρος"
Διαβαστε επισης: O Γεροντας
Η Αννουλα
I am here..i always was..
Ο Φιλος Μου Ο Λευτερακης
Το Πιο Γλυκο Χερι Του Κοσμου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου