ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ
Στα παραμυθια μου δεν υπαρχουν αγγελοι...δεν υπαρχουν νεραιδες..
αλλα ουτε και δρακοι..ισως εαν υπηρχε θυληκος δρακος..δεν ξερω..
αληθεια γιατι δεν υπαρχουν θηλυκοι δρακοι;
..η μηπως υπαρχουν..οχι στα παραμυθια, αλλα στην πραγματικη ζωη.!!!
Ηταν καποτε μια κοπελλα..πολυ ομορφη..αλλα τυφλη..
δεν ειχε δει ποτε της τον κοσμο..τον κοσμο που ακουγε..που οσφριζοταν..που ενοιωθε..αλλα δεν εβλεπε...!!
ειχε ομως τον καλο της..ειχε τον αγαπημενο της..που δεν εφευγε στιγμη απο το πλαι της..
και την αγαπουσε τοσο μα τοσο πολυ!! και τι δεν θαδινε για να την βλεπει ευτυχισμενη..
ηταν παντα στο πλαι της..πονουσε ηκαρδια του οταν επρεπε να της περιγραψει κατι..οταν επιμονα του ζητουσε να της πει τι ηταν αυτο που ακουγε..πως ηταν..
οι περιγραφες του λιττες,χωρις πολλα χρωματα..δεν ηθελε να την βλεπει να δακρυζει..δεν αντεχε τον πονο της..
καποια μερα καθως ηταν αγκαλιασμενοι και της φιλουσε το προσωπο..της υποσχεθηκε οτι θα κανει τα παντα για να μπορεσει να γινει καλα..για να μπορεσει να δει..
το προσωπο της φωτιστηκε..ελαμψε..και εκανε την καρδια του χιλια κομματια..και την υποσχεση του ..ορκο..!!
και εφτασε καποτε η μεγαλη στιγμη..μετα απο πολυωρες επεμβασεις,πολυμηνη αναμονη..ηταν η μεγαλη ωρα τωρα..
ανοιξε σιγα σιγα τα ματια της γεματη φοβο μηπως το σκοταδι εκεινο υπηρχε ακομη εκει..αλλα ΟΧΙ ..δεν υπηρχε πια σκοταδι..
ενα πρωτογνωρο φως την ελουσε !!!
υπηρχαν χρωματα..ποιο ειναι το κοκκινο? πιο το πρασινο,το μπλε το κιτρινο? δεν ηξερε και δεν την ενοιαζε..δεν θα ρωτουσε,κανεναν..θα το καταλαβαινε μονη της..
αρχισε να τοποθετει τους ηχους στις θεσεις τους..τους ηχους που τοσα χρονια ακουγε,
αλλα δεν ηξερε που ανηκουν..και της φαινοταν τοσο μαγικα ολα..ολα αυτα που ακουγε και δεν εβλεπε τοσα χρονια,τωρα της φαινοταν πιο ομορφα..ακουγε τα πουλια να κελαιδανε ..το νερο να τρεχει..αλλα δεν τα ειχε δει ποτε της..
αλλα πολυ πιο μαγικα ηταν αυτα που δεν ειχε ακουσει ποτε και εβλεπε τωρα..ο ουρανος..το φεγγαρι..τάστερια..τα πολυχρωμα λουλουδια..!!
ουτε η φαντασια της τοσα χρονια..δεν μπορεσε να προσεγγισει την πραγματικοτητα..
την πραγματικοτητα που τωρα πια μπορουσε να δει..!!!
μες στην χαρα της ξεχασε για λιγο τον αγαπημενο της...
γυρισε να τον αγκαλιασει..και τοτε ..τοτε τρομαξε.!!!
ο αγαπημενος της..ο πιστος της συντροφος..ο ανθρωπος που αγαπουσε ηταν ..τυφλος..!!.
τα εχασε..ο κοσμος αρχισε να χανεται κατω απο τα ποδια της..δεν ηξερε τι να πει..αλλωστε τι να του πει..αυτα που τοσα χρονια ακουγε η ιδια?
οχι δεν ηθελε....
αλλα η εκπληξη της δεν κρατησε για πολυ...συνεπαρμενη απο τον καινουργιο της κοσμο,αφησε τον εαυτο της να ταξιδεψει..
τωρα πλεον η φαντασια της δεν ηταν απροσωπη ..αμορφη..τωρα ηξερε τι ηταν αυτο που φανταζοταν τοσα χρονια..
οπως ηξερε πως απο δω και περα,μια καινουργια ζωη της ανοιγε τις πορτες της...
αλλα οχι..οχι πια δεν θα μπορουσε να ζησει την νεα της ζωη με καποιον που ηταν τυφλος..και ας τον αγαπουσε.
ναι τον αγαπουσε..αλλα δεν θα μπορουσε να ζησει μαζι του..τωρα ηθελε να χαρει καθε μερα..καθε ωρα και καθε λεπτο που περνουσε..
τα φωτα τα χρωματα οι μουσικες την ειχαν συνεπαρει.την ειχαν μαγεψει..ηθελε να τρεξει να φυγει..να πεταξει..
Και αυτο εκανε !!
ετρεξε..πεταξε..εφυγε..
και ηταν τρισευτυχισμενη που εβλεπε τον κοσμο με τα νεα της ματια....
τα ματια που της χαρισε αυτος..τα δικα του ματια ..!!!!!!!
Στα παραμυθια μου δεν υπαρχουν αγγελοι...δεν υπαρχουν νεραιδες..
αλλα ουτε και δρακοι..ισως εαν υπηρχε θυληκος δρακος..δεν ξερω..
αληθεια γιατι δεν υπαρχουν θηλυκοι δρακοι;
..η μηπως υπαρχουν..οχι στα παραμυθια, αλλα στην πραγματικη ζωη.!!!
Ηταν καποτε μια κοπελλα..πολυ ομορφη..αλλα τυφλη..
δεν ειχε δει ποτε της τον κοσμο..τον κοσμο που ακουγε..που οσφριζοταν..που ενοιωθε..αλλα δεν εβλεπε...!!
ειχε ομως τον καλο της..ειχε τον αγαπημενο της..που δεν εφευγε στιγμη απο το πλαι της..
και την αγαπουσε τοσο μα τοσο πολυ!! και τι δεν θαδινε για να την βλεπει ευτυχισμενη..
ηταν παντα στο πλαι της..πονουσε ηκαρδια του οταν επρεπε να της περιγραψει κατι..οταν επιμονα του ζητουσε να της πει τι ηταν αυτο που ακουγε..πως ηταν..
οι περιγραφες του λιττες,χωρις πολλα χρωματα..δεν ηθελε να την βλεπει να δακρυζει..δεν αντεχε τον πονο της..
καποια μερα καθως ηταν αγκαλιασμενοι και της φιλουσε το προσωπο..της υποσχεθηκε οτι θα κανει τα παντα για να μπορεσει να γινει καλα..για να μπορεσει να δει..
το προσωπο της φωτιστηκε..ελαμψε..και εκανε την καρδια του χιλια κομματια..και την υποσχεση του ..ορκο..!!
και εφτασε καποτε η μεγαλη στιγμη..μετα απο πολυωρες επεμβασεις,πολυμηνη αναμονη..ηταν η μεγαλη ωρα τωρα..
ανοιξε σιγα σιγα τα ματια της γεματη φοβο μηπως το σκοταδι εκεινο υπηρχε ακομη εκει..αλλα ΟΧΙ ..δεν υπηρχε πια σκοταδι..
ενα πρωτογνωρο φως την ελουσε !!!
υπηρχαν χρωματα..ποιο ειναι το κοκκινο? πιο το πρασινο,το μπλε το κιτρινο? δεν ηξερε και δεν την ενοιαζε..δεν θα ρωτουσε,κανεναν..θα το καταλαβαινε μονη της..
αρχισε να τοποθετει τους ηχους στις θεσεις τους..τους ηχους που τοσα χρονια ακουγε,
αλλα δεν ηξερε που ανηκουν..και της φαινοταν τοσο μαγικα ολα..ολα αυτα που ακουγε και δεν εβλεπε τοσα χρονια,τωρα της φαινοταν πιο ομορφα..ακουγε τα πουλια να κελαιδανε ..το νερο να τρεχει..αλλα δεν τα ειχε δει ποτε της..
αλλα πολυ πιο μαγικα ηταν αυτα που δεν ειχε ακουσει ποτε και εβλεπε τωρα..ο ουρανος..το φεγγαρι..τάστερια..τα πολυχρωμα λουλουδια..!!
ουτε η φαντασια της τοσα χρονια..δεν μπορεσε να προσεγγισει την πραγματικοτητα..
την πραγματικοτητα που τωρα πια μπορουσε να δει..!!!
μες στην χαρα της ξεχασε για λιγο τον αγαπημενο της...
γυρισε να τον αγκαλιασει..και τοτε ..τοτε τρομαξε.!!!
ο αγαπημενος της..ο πιστος της συντροφος..ο ανθρωπος που αγαπουσε ηταν ..τυφλος..!!.
τα εχασε..ο κοσμος αρχισε να χανεται κατω απο τα ποδια της..δεν ηξερε τι να πει..αλλωστε τι να του πει..αυτα που τοσα χρονια ακουγε η ιδια?
οχι δεν ηθελε....
αλλα η εκπληξη της δεν κρατησε για πολυ...συνεπαρμενη απο τον καινουργιο της κοσμο,αφησε τον εαυτο της να ταξιδεψει..
τωρα πλεον η φαντασια της δεν ηταν απροσωπη ..αμορφη..τωρα ηξερε τι ηταν αυτο που φανταζοταν τοσα χρονια..
οπως ηξερε πως απο δω και περα,μια καινουργια ζωη της ανοιγε τις πορτες της...
αλλα οχι..οχι πια δεν θα μπορουσε να ζησει την νεα της ζωη με καποιον που ηταν τυφλος..και ας τον αγαπουσε.
ναι τον αγαπουσε..αλλα δεν θα μπορουσε να ζησει μαζι του..τωρα ηθελε να χαρει καθε μερα..καθε ωρα και καθε λεπτο που περνουσε..
τα φωτα τα χρωματα οι μουσικες την ειχαν συνεπαρει.την ειχαν μαγεψει..ηθελε να τρεξει να φυγει..να πεταξει..
Και αυτο εκανε !!
ετρεξε..πεταξε..εφυγε..
και ηταν τρισευτυχισμενη που εβλεπε τον κοσμο με τα νεα της ματια....
τα ματια που της χαρισε αυτος..τα δικα του ματια ..!!!!!!!